Afscheid van nog een vrijwilliger ‘van het eerste uur'

5 juni 2022

In gesprek met Ada Gehrels Afscheid van nog een vrijwilliger ‘van het eerste uur’ Ada en ik spreken elkaar begin april op een heerlijk zonnig plekje in haar prachtige wilde tuin. Nee, niet in haar achtertuin die aan het Spaarne ligt, want die lag in de schaduw. Ik ben nieuwsgierig naar haar leven vóór het Hospice en hoe zij dat op het spoor is gekomen. Ada is evenals Thea en Jan Willem* één van de eerste vrijwilligers van ons Hospice. Van huis uit is zij verpleegkundige, maar toen zij trouwde kwam zij met haar man - die akkerboer was - op een boerderij te wonen, ergens waar nu Boesingheliede ligt. De boerderij, waar zij nog zeven jaar na het overlijden van haar man is blijven wonen, moest uiteindelijk opgeofferd worden aan de A5. En toen kwam ze dus aan het Spaarne te wonen aan de voet van de toenmalige Maria Stichting. Daar solliciteerde ze en hoefde dus maar een paar stappen te lopen om op haar werk te komen.

‘Afscheid nemen gun je iedereen!’ 

Ze begon evenals Thea en Jan Willem in de buitenzorg. In het BTH aan de Gierstraat liep het nog geen storm. Anders gezegd, het heeft de eerste drie jaar leeggestaan. Toen dat toch begon te lopen vond ze het heerlijk weer met collega’s samen te werken. Ook in de buitenzorg werkte ze het liefste met collega’s samen. Ook graag in jonge gezinnen waar ze wat in kon ‘moederen en vertroetelen’. Ada: ‘Dan vroeg ik, wat zou je nog graag willen? Naar zee?’ Dan kwam ik de volgende keer met de auto. 

Vanaf de ingebruikname van het nieuwe huis aan de Zuiderhoutlaan is zij alleen nog ingezet in de buitenzorg, maar heeft ook als kookvrijwilliger gekookt voor de gasten in het Hospice. Begin dit jaar is zij gestopt als vrijwilliger. Kortgeleden heeft zij samen met Thea, Jan Willem en Ankie afscheid genomen. Ze werd met veel waardering toegesproken door Yvonne Boots. Dat heeft haar aangegrepen, want ze mist het Hospice ontzettend. Ze mist het werk, de teambijeenkomsten, haar collega-vrijwilligers, Pauline, de coördinatoren. Het zijn altijd lieve en leuke mensen, die bij of voor het Hospice werken. Ze ontving uit handen van Yvonne nog een prachtig beeldje, waar ze heel blij mee is.

Gelukkig heeft zij vrienden overgehouden uit haar Hospice-verleden. Zowel uit de begintijd als vanuit het recentere verleden. En ze is nog steeds vrijwilliger bij ‘Stem in de stad’. Daar is ze gastvrouw, wat haar nog steeds veel voldoening geeft. 

Intervieuwer: Anne de Wit-Zuidema (PR-team hospice)