Het was een heerlijke herfstochtend!

Ik krijg van Rinus een kop koffie en zit al gauw tussen de beide gasten in voor wie ik een beetje zorg op de eerste etage. Dan begint Jana Machelett fluit te spelen. Modern klassieke fluit, beetje Frans, Debussy onder andere. Ik geniet van het prachtige spel. De entourage had niet beter gekund: het herfstzonnetje komt door het glas-in-lood raam naar binnen en daar staat dan Jana, naast het prachtige herfstboeket van de bloemenvrijwilligsters, in haar eentje ons toe te fluiten. Zij is een professionele fluitiste, en naderhand vertelt ze me dat ze zich had aangemeld voor de huidige opleiding tot buitenzorgvrijwilliger, maar dat ze verhinderd was op enkele opleidingsdagen en dus wacht op een volgende ronde. Yvonne zag haar kans schoon en strikte haar wel als fluit-vrijwilligster.

De gaste van kamer 5 vertelt me dat ze genoten heeft. Zij is ondanks haar ernstig ziek zijn een opgeruimde warme vrouw, geliefd bij velen. Nu eens tref ik haar aan, tric-trakkend met haar dochter, dan weer rummicuppend met een van haar kleindochters. Bij een van onze eerste gesprekken bleek dat we in dezelfde tijd, in de 70er jaren, in Utrecht hebben gewoond. Zij was jong getrouwd en woonde met haar man in een groot studentenappartement buiten Utrecht, in Bunnik. Dat ken ik nog wel, als je ging trouwen toen kreeg je een veel grotere studentenkamer. Daarom alleen al gingen studenten wel eens vroeg trouwen. Ze kwam ook in Wooloomooloo, de enige disco in die tijd die tot 4 uur in de nacht open was. Daar kwam ik ook nogal eens als langharige, ongewassen medisch student, voor een biertje of een stikkie. Misschien hebben we wel eens samen daar aan de bar gehangen, dachten we, moe van studie of werk overdag ging je ‘s avonds laat naar de Woo, effe je hoofd leegmaken.

Het was een heerlijke herfstochtend !
 

Han Wassenberg, huisarts